22 Oktober 2005
Omdat Ruud vanochtend een tentamen heeft (een tentamen op zaterdag, de universiteit hier is gek geworden!) vertrekken we pas om 12u richting Pinelands, waar de Nederlandse markt gehouden word.
Eerst rijden we langs het centraal station om een vriend van mij uit Langa, Kelly, op te halen. Hij wilde namelijk heel graag met ons mee 'iets' doen, dus vandaag gaan wij Kelly de Nederlandse cultuur laten proeven!
Als we in Pinelands bij het Huis der Nederlanden aankomen worden we al helemaal vrolijk. We zien allemaal 60 plussers lopen en een slap aftreksel van Marianne Weber schalt door de boxen... We zijn er!
De markt zelf is eigenlijk heel klein. Ik had begrepen dat er een hele antiekmarkt zou zijn, maar het ziet er naar uit dat hier eigenlijk alleen wat eetkraampjes staan en iets wat honderdste-hands-nederlandstalige-boeken verkoopt.
Dan toch maar liever engelse boeken lezen denk ik zelf!
Het eerste wat we tegen komen is een "hollandse Haring"-kraam. Ik ben absoluut geen viseter, maar omdat Kelly daar met een brede grijns stond te loeren kopen Ruud en ik een Haring voor hem.
Natuurlijk was het niet te eten, en met slechts 2 happen eruit houden we het voor gezien met de haring. Later hoor ik ook van Theo en Nomvuyo dat de haring van onwijs slechte kwaleit was en dat het zelfs voor de haringliefhebbers niet te eten was.
Een kraam verder wordt het interessanter! Een echte Hollandse kroket-kraam ligt in ons vizier. Echt, ik had er niet bij stilgestaan dat ik al bijna 2 maanden geen kroket meer gegeten had, maar het smaakte mij zeer goed.
Kelly zei dat hij de kroket ook wel lekker vond, maar Ruud en ik hebben nog onze twijfels of dat niet gewoon beleefdheid was.
Na de broodjes kroket volgen nog de poffertjes en natuurlijk echte Douwe Egberts koffie. Binnen een uur hebben we de hele markt gehad, en onze buikjes rond met Hollands snaaiwerk.
We willen net de markt aflopen als Ruud word gebeld door Carola. We hadden haar laten weten dat we op de markt zouden zijn, en zij was nu opzoek naar ons. Carola hebben we wel op een toffe manier leren kennen.
Ik ben vorige week dinsdag met Ruud mee naar zijn universiteit geweest, en daar heb ik mijzelf getrakteerd op een kit-kat (echt mijn traktatie van de dag).
Bij de snoepkraam op de universiteit werkt een dame die zich geroepen voelt om mensen te groeperen naar afkomst. Carola is een Nederlands meisje (29 dus misschien moet ik vrouw zeggen) en zij schreef haar mailadres op een briefje bij de snoepkraam.
Toen de mevrouw van de snoepkraam hoorde dat Ruud en ik Nederlands waren, kregen wij dat briefje met Carola haar mailadres, en Ruud schreef zijn mailadres op een briefje terug voor Carola.
De theorie van de snoep-dame was dat internationale studenten graag met elkaar optrekken, dus probeert ze op deze manier iedereen met elkaar in contact te brengen.
Persoonlijk denk ik dat het juist leuker is om Locals te leren kennen en juist groepsvorming te voorkomen, maar goed, wie ben ik.
We ontmoeten Carola op de markt, en gingen nog even lekker aan een tafel zitten (Zo veel mogelijk in de schaduw want het is echt veel te heet!) en praten een uurtje over ditjes en datjes.
Het is onwijs leuk om elke zoveel minuten een mededeling te horen door de microfoon. In het Nederlands roept een zo te horen wat oudere meneer dat de kroketten aan het opraken zijn, en dat je voor de laatste kroketten snel naar de krokettenkraam moet gaan, anders pis je naast de pot.
Uiteindelijk laten Ruud en ik ons nog een paar porties nasi aansmeren (voor de helft van de prijs want de markt liep ten einde) zodat ik vanavond niet meer hoef te koken (wat is nu meer nederlands dan een verse portie Nasi Goreng?).
Om 15u karren Ruud, Kelly en ik terug naar ons appartement. We hebben de halve dag nog voor ons maar alle drie zijn we eigenlijk al veel te moe om nog wat te doen, tot Kelly de magische woorden spreekt:
"zullen we naar Camps Bay gaan?" Camps bay is een van de rijkste buurten van Kaapstad aan zee, met een prachtig strand en onwijs veel dure eetgelegenheden aan de boulevard.
Het is toch maf, ik zit hier nu al 7 weken (misschien zelfs al 8? ik ben de tel een beetje kwijt) en ik ben nog geen een keer op het strand geweest!
Wederom springen we in de Beetle, en we tuffen richting de westkust van het schiereiland.
We parkeren de auto uiteindelijk bij Clifton Beach 3, dit is een heel hip strand opgedeeld in 4 strandjes, 1, 2, 3 en 4, gescheiden door rotswanden. We lopen naar beneden het strand op en het eerste wat Ruud en mij opvalt is dat hier wel heel erg veel
Nichtjes rondlopen. Ja dames en heren, we zijn op het homostrand beland! Meteen is de vraag "waar zijn alle jonge homo leeftijdsgenoten gebleven als ze niet hier in 'the Bronx' (gaydisco) zijn? jawel, ze zijn op het strand!
Altijd fijn om te weten. Maar goed, we lopen eerst helemaal terug naar Clifton 1, waarna we omdraaien en via Clifton 2, 3, 3 1/2 en 4 doorsteken naar Camps Bay.
Camps Bay is echt hele andere koek dan wat ik tot nu toe gezien heb van Kaapstad. Dit is duidelijk echt waar de rijke mensen zitten.
Alleen al de auto's die hier geparkeerd staan, het is niet te geloven. (Natuurlijk kunnen ze nooit tegen mijn hippe Beetle op, maar sommige Ferrari's zien er wel heel gelikt uit)
Voor we het weten is het alweer 17u en daarom tijd om terug naar de auto te lopen aangezien Ruud en ik eigenlijk naar een concert willen vanavond.
Vandaag is ook een dag die voor altijd vast gebeiteld staat in ons geheugen. Vandaag is namelijk de eerste keer in ruim een maand tijd dat de Beetle weigerd de starten! Na ongeveer 27 pogingen besluit ik toch maar men verhuurbedrijf op te bellen, met de trieste mededeling dat het beestje geen zin heeft om uit het prachtige Clifton Beach terug te gaan naar de donkere garage van Company Gardens.
We hoeven slechts een uur wachten voordat de takelwagen van 'Best Beetle' ons uit de nood komt helpen!
In dit uur zijn Ruud en ik, maar vooral Kelly, heel erg ongeduldig en op het moment dat de takelwagen aan komt rijden hebben wij eindelijk de 'kick-start' ontdekt, en de moter toch aan de praat!
Toch besluiten we om die arme meneer maar even naar ons bakkie te laten kijken, hij is tenslotte helemaal uit verwegistan komen aanrijden om ons te helpen. (Bovendien is de kick-start geen blijvende oplossing voor ons probleem)
Uiteindelijk ramde hij alleen maar een paar keer met de hamer ergens op de onderkant van de auto, en de Beetle startte gewoon weer!
Met de mededeling dat hij niets gemaakt had, dat dit een tijdelijke oplossing was en dat we bij nieuwe problemen NA het weekend de auto maar moesten laten ophalen voor een goede beurt, rijden we terug naar de stad.
Eigenlijk zouden Ruud en ik vanavond nog naar een concert gaan van een hippe Afrikaanse band, maar omdat we allebei helemaal uitgeput zijn bensluiten we om onze nasi te eten en vervolgens de resterende avond te gaan zitten lezen.
Als iemand zich afvraagd waarom we in hemelsnaam op zaterdagavond thuis gaan zitten lezen; morgenochtend gaan Ruud en ik weer vroeg uit de veren, want we gaan wederom de tafelberg beklimmen! Dit keer niet met z'n tweeen, maar met 9 man (allemaal internationale studenten).
Omdat ik denk dat mijn lijf het laat afweten om zo'n giga klimtocht te beginnen met een hoog alcoholpercentage in mijn bloed, zijn we lekker thuis gebleven en vroeg naar bed gegaan.
<<< Terug naar het Dagboek
|