12 November 2005
Zoals iedereen ondertussen wel weet maak ik ongelofelijk veel dingen mee hier aan de andere kant van de wereld.
Ondanks dat ik zo vreselijk veel tijd besteeds aan het schrijven van dit dagboek heb ik nog lang niet alles kan opschrijven wat ik eigenlijk zou willen!
Afgelopen zondag bijvoorbeeld, Gert-Tom nam mij en Ruud als dank voor onze gastvrijheid mee uit eten naar de Green Dophin.
(Eigenlijk zou ik GT mee moeten nemen als dank voor zijn bezoek in Kaapstad haha) In dit super chique restaurant in waterfront speelt elke avond een live jazzband. Een super gezellige sfeer natuurlijk en ook nog eens goed eten.
Ruud was blij dat hij weer eens wat anders kon eten dan Pasta, en ik probeerde mij open te stellen voor nieuw voer. (ik wil geen lastige eter meer zijn haha)
Het enige wat ik zelf best jammer vond was dat de jazzband van vanvond geen oude zwarte mannen zijn (zoals je zou verwachten) maar jonge blanke jongens die wat geld bijverdienen door af en toe op te treden met hun bandje.
Ik mag niet zeuren, ze speelden fantastisch en wij hebben met zen drieen een ongelofelijk goede avond gehad!
Maandag zijn we met Gert-Tom nog eens flink stoer wezen doen. Voor mijn 3e, Ruud zijn 6e en GT zijn 1e keer beklommen wij de tafelberg maar dit keer met een veel spannender vooruitzicht.
Niet alleen zouden wij ons op de top weer trakteren op hamburgers met friet, maar ook gaan we dit keer Abseilen!
S'werelds hoogste commerciele Abseil (112 Mtr) is namelijk op de tafelberg! Dat betekend dat je niet helemaaal naar beneden kan abseilen, maar wel de eerste 112 Meter waarna je weer terug naar boven loopt.
Ruud, Gert Tom en ikke zijn heel stoer geweest en alledrie hebben we weer voldoende adrenaline opgeroepen voor de komende paar dagen.
Het enige jammere was dat mijn 'luier' om het zo maar te noemen te strak om mijn middel werd vastgezet waardoor het meest kwetsbare gedeelte van mijn mannelijke lichaam nog 2 dagen versiert bleef met rode striemen. (And that hurts!)
Mijn schoolwerk ligt deze week ook ernstig onderuit omdat mijn collegatje Carol plotseling ontslag heeft aangevraagd. Ze heeft een nieuwe baan waar ze direct begint (In zuid Afrika is het 'normaal' om je niet aan je opzegtermijn te houden)
en omdat mijn baas Theo ook nog eens ziek is hebben we ernstig personeels tekort in de winkel in Langa. Pannetje schiet natuurlijk te hulp, en deze week ben ik dan ook veel aan het kopieren, faxen en uittypen geweest.
Door al dit typwerk heb ik een leuke openbaring gehad. Toen ik hier twee maanden geleden kwam en af en toe eens wat engelse verslagen uittypte voor klanten ging dat aanzienlijk trager dan mijn nederlandse typwerken (lees: mijn dagboek).
Dit natuurlijk omdat mijn vingertjes gewent zijn om een groot aantal nederlandse woorden te schrijven. Ik merkte dat ik moest wennen aan engelse zinnen en vaak twijfelde aan spelling van bepaalde woorden. Nu na twee maanden kan ik bijna net zo snel engelse teksten overtypen
en zonder na te denken typ ik de meest vreselijke engelse zinnen foutloos over! Omdat ik nu gewent begin te raken aan engelse teksten hoef ik niet meer bij elk 5e woord letter voor letter te kijken hoe ik het moet schrijven maar kan ik gewoon op leessnelheid doortypen. (Kan iedereen mij nog volgen?)
Verder kan ik jullie vertellen dat naast de website die ik gemaakt heb voor mijn baas (www.africanaxess.co.za) ik nu ook de website van mijn eerste persoonlijke klant, de wijnboerderij, online heb staan!
www.sesfikile.co.za om precies te zijn. Verder ben ik deze week naar het Bed And Breakfast 'Highview' geweest om foto's te maken voor hun nieuwe website, mijn tweede klant.
Zakelijk gaat het dus ook goed met Pannetje.
Afgelopen Dinsdag ochtend verliet Gert-Tom ons al weer om met zijn ouders door Kenia en Tanzania te gaan reizen, maar Tuut en pan hadden geen tijd om lang na te genieten want donderdag kwam Manfred al weer aan!
Manfred zal 3 weken bij ons blijven, een mooie timing omdat Ruud vanaf de 17e drie weken richting Mozambique zal gaan reizen. Met MF zijn gezelschap blijf ik niet alleen achter in ons gigantische appartement.
Na een dag Langa, en een vrijdag met Tuutje mee door de stad hossen gaan we met zen drieen vandaag richting het zuiden van het kaapse schiereiland.
Mijn eerste zaterdag brachten Tuut en ik door in Muizenberg en Simon's town, dit keer gaan we behalve dezeflde twee plaatsen, ook daartussenin naar Kalk bay.
Kalk bay is een vissersdorpje met een vismarkt langs de oceaan en wanneer wij richting de vissersbaai lopen komt de verse vis geur ons al tegemoet.
Midden op straat op grote plastic zeilen worden de vissen tentoongesteld die zojuist uit het water gehaald zijn. Verser dan dit kan gewoon niet!
Een stukje verder staan een aantal grote stenen tafels die gebruikt worden door de verkopers om hun vissen verkoopklaar te maken als ik het zo mag noemen.
Vissen met soms wel een lengte van een meter worden hier opengesneden en leegehaald om ze vervolgens op een van de plastic zeilen een stukje terug te verkopen.
Tuut ziet meteen een interessant verschil met Nederland, namelijk dat wij in Nederland de kop van de vis er altijd afhakken voor we de vis verkopen en men dat hier in Zuid Afrika niet doet. De vis word helemaal door midden opengesneden, te beginnen met het hoofd.
(een heel erg smakelijk gezicht.) Verder worden van sommige vissen de huid een soort van afgeschuurd... waarom weet ik alleen niet.
Aan de rand bij het water zitten een aantal jongens en mannen te vissen met slechts een touwtje en een grote haak. Wanneer wij hun richting op lopen zien we opeens dat er een zeeleeuw op het trappetje geklommen is! (zo'n stenen 'trap' om van de hoge wal naar een lager boodje te lopen)
De zeeleeuw lijkt gewoon rustig te zitten, maar als we dichterbij komen zien we dat dit arme beest een van de vissershaken in zijn bek vast heeft zitten.
In het water naast hem zwemmen nog twee andere zeeleeuwen druk in het rond, maar deze blijft heel zielig de mensen aankijken die op de wal staan. Niemand durft iets te doen, after all, een wilde zeeleeuw is best gevaarlijk.
We horen iederen toerist die langskomt zich hardop afvragen waarom niemand dit zielige beest helpt maar we kunnen zien dat de haak die door zijn wang zit best stevig vast zit en niet makkelijk los zal laten.
Ik denk dat we zeker 10 minuten staan kijken, maar uiteraard kunnen wij als niets-van-vis-of-zeeleeuw-wetende mensen dit arme beest helpen.
Na de vismarkt rijden we door naar Simon's town. Wederom is het tijd om de pinguins een bezoekje te brengen en ik kan je vertellen, zelfs al is het de 3e keer (of in Tuut's geval de 4e) Pinguins blijven lieve schattige beestjes!
Ook Manfred is erg over deze beestjes te spreken en we zijn weer een tijdje zoet met foto's maken, ookal hebben tuut en ik allang genoeg pinguin-foto's...
Na deze relaxte zaterdag middag gaan we lekker cliche voor een zaterdag avond, maar zeker hip, stappen! We willen eigenlijk naar het grote ABSA gebouw, waarop de 33e verdieping een discotheek is met een marvelous view over the city.
Helaas... Als we de rij zien en horen dat de gemiddelde wachttijd ruim een uur is gaan we meteen door naar onze favoriete toko: de Bronx.
Als ik nu even nadenk over de laatste 2 maanden ben ik op elke dag van de week wel eens wezen stappen, behalve de maandag... Ik ben benieuwd welke maandag ik de stad onveilig zal gaan maken!
<<< Terug naar het Dagboek
|