Pannetje in Zuid-Afrika!
Home Voorbereiding Foto's Dagboek Gastenboek



30 Dec 2005 - 01 jan 2006, Augrabisch National Park

De eigenaren runnen niet alleen deze backpackers, maar ook het Kalahari Adventure Centre. Tijdens het koken praat ik met Angela, de eigenaresse, en ze weet me te overtuigen om morgen ochtend te gaan River Raften! Het is gek genoeg bewolkt vanavond en de weersvoorspellingen zijn hetzelfde voor morgen. Kortom: het zal waarschijnlijk de enige kans zijn om wat actiefs te doen in dit droge woestijn gebied!

Om 8u in de morgen op de 31e december staan we met 6 man klaar bij de receptie van het Augrabies Falls National Park. Natuurlijk komen de eigenaren van de backpackers op african time (8.30u) pas aan met alle raft spullen. Raften is een soort kanoën in kanovormige opblaasboten, door stroomversnellingen. We rijden met de bus een paar kilometer terug, vanwaar we via de snel stromende oranjerivier terug het park in zullen varen. Tijdens deze 10 minuten zien we een grote groep grijze aapjes op een grasveld die zo snel mogelijk de benen nemen als ze onze auto zien. Ik heb nog nooit grijze aapjes gezien, dus ik werd al weer helemaal enthousiast! Onderweg komen we ook nog een gigantische lizard tegen van bijna een meter lang. Volgens Jakes, onze begeleider, is dit nog maar een kleine lizard, omdat ze vaak rond de 2 meter zijn.

Ruud en ik zijn een ijzersterk team! Met Ruud voorop als navigator, en ik achterop als kapitein schieten we over het water. 5 stroomversnellingen passeren wij zonder om te slaan, terwijl twee Duitsers helaas wel gedwongen worden om te zwemmen… echt, de 2.5 uur raften vliegen voorbij en voor we het weten staat Ruud en ik weer op de kant in Augrabies NP. Na ons stoere avontuur op het water besluiten we om met de auto een tocht door het park te maken. Augrabies staat bekend om zijn prachtige waterval, maar er er zijn veel meer dingen te zien. In het park zijn prachtige canyons en rotspartijen waar de oranjerivier door heen stroomd, en een uitgezette autoroute brengt je langs zes verschillende uitkijkplaatsen waar je de auto uit mag om van het uizicht te genieten. ( er zijn geen gevaarlijke dieren in dit park, dus het is voorkomen veilig) Ruud en ik zijn helemaal fan van de regenbooglizards die zich in dit gebied bevinden. Ruud zijn nieuwe project wordt dan ook om de lizards op de foto te zetten. De regenboog lizard heeft een roodkleurige kop, een geel / groen lijf en een blauwe staart: prachtig! Voor de rest zien we nog een fel gele lizard de weg oversteken.

Qua dieren is Augrabisch Falls NP niet echt een uitblinker, maar toch hebben we Dassies, Springbokjes, Klipspringers en Steen bokjes gezien, wat voor mij de rondrit zeker de moeite waard maakt.

Eigenlijk hadden Ruud en ik gepland om nog de dassietrail te hiken, een wandeling van 5 km rond de waterval, maar het is ondertussen zo warm geworden dat we besluiten om terug naar de backpackers te gaan om lekker te lezen en onze reis verder te plannen. In de backpackers is iedereen al helemaal in oud en nieuw stemming. De eigenaresse is nu al flink tipsy, en in hun optrekje in een aparte vesting om hoge palen dreund keiharde house muziek door hun gigantische stereo installatie. We worden meteen uitgenodigd om met de eigenaren oud en nieuw te vieren, ze laten ons niet alleen de jaarwisseling doorbengen.

Buiten is het weer omgeslagen... de omgeving word geteisterd door vreselijk onweer. Onweer zoals je alleen op de televisie ziet, en dat midden in woestijngebied! Grote lichtflitsen slaan in de aarde en met een regelmaat van nog geen 10 seconden. Gek genoeg is het droog boven de backpackers dus we staan buiten in de tuin te staren naar het prachtige onweer. Het onweer zorgt zeker ook voor problemen in de woestijn want na een uur zien we bij elke lichtflits rookwolken uit de bomen tevoorschijn komen... blijkbaar is het onweer ingeslagen.

Om 22u is iedereen boven. Het is een gezellige bedoeling wanneer Ruud, ik en de Duitsers naar boven komen. Een wijnboer uit de omgeving schenkt ons meteen een whisky in en er volgen snel meer en meer glazen. Ik ontmoet een ander nederlands meisje, Lisa, die sinds een jaar in Zuid Afirka woont en nu met haar vriend op reis is in de Northern Cape. Lisa wist precies wie Ruud en ik waren, ze hadden ons met de beetle gespot in het Kgalagadi Transfontier park: “ja” zegt Lisa, “wij zagen jullie stoppen bij de picknickplaats in het park, maar na nog geen minuut reden jullie weer door... zeker last van de bijen?” Zo zie je maar weer. Als je aandacht wil hebben moet je met een beetle door de Northern Cape rijden, want iedereen herkent je dan!

De whisky sloeg hard aan bij zowel Ruud als bij mij. Ruud weet niet meer wanneer het 00.00u was, en ik weet alleen nog dat ik geprobeerd heb mensen te SMSen in NL aangezien het bij jullie pas 23u was. Jullie hadden jullie smsjes vast allemaal ontvangen waar het niet dat ik vergeten was +31 voor alle telefoonnummers te toetsen... Verder weet ik nog dat Elke mij rechtstreeks vanuit Rotterdam opbelde. Ik heb geen idee wat we besproken hebben maar ik weet wel nog dat ik me helemaal gelukkig voelde... Het volgende moment word ik wakker... veilig in mijn bedje... ruud in het bedje naast mij... met een ongelofelijke kater.

<<< Terug naar het Dagboek