Pannetje in Zuid-Afrika!
Home Voorbereiding Foto's Dagboek Gastenboek



25 september 2005

Vandaag is een speciale dag. we gaan namelijk niet met de trein, bus, taxi of minibus. we gaan met onze eigen Beetle! Omdat het Pannetje-gaat-een-auto-kopen verhaal niet zo heel erg makkelijk liep als dat de bedoeling was speel ik het liever op safe, en huur een auto voor de 5 maanden dat ik in Kaapstad ben. Onwijs stoer, en ook nog eens betaalbaar zijn de Beetles van Best Beetle ( www.bestbeetle.co.za ) Voor slechts 7200 rand ( 900 euro ) ben ik in het bezit van een onwijs stoer knalgeel Kevertje! (incl. verzekering, 24/7 backup-service en onbeperkt kilometers rijden). Het beestje komt uit 1973, dus ik moet de eigenaar beloven dat ik voorzichtig zal rijden en goed voor dit lieve autotje zal zorgen.

Het autorijden is echt even wennen voor mij. Niet alleen moet je hier aan de linkerkant van de weg rijden en met links schakelen (wat sowieso al wennen was omdat de afgelopen 2 jaar bijna alleen maar in het automaatje van mams heb gereden) mag je in Zuid-Afrika zowel links als rechts inhalen, dus op de snelweg komen de auto's aan alle kanten voorbij. Verder staan de stoplichten ACHTER het kruispunt, wat eigenlijk veel beter is dan voor, zoals in NL. nu hoef je geen nekkramp te krijgen als je vooraan bij het stoplicht staat om het licht nog steeds te zien, je kijkt gewoon naar de "robot" die bij de richting staat waar jij in wilt rijden. Dan is er nog de voorrangsregel. Geen gedoe met rechts heeft voorrang, behalve als.... Bij ieder gelijkwaardig kruispunt geldt: "wie het eerst komt, mag als eerste verder." heel relaxt opzich. je stopt altijd bij ieder kruispunt, en degene die het eerste helemaal stilstaat mag als eerste oversteken!

De weg naar Hermanus is echt prachtig! Natuurlijk kiezen Ruud en ik niet de snelle snelweg-route, maar gaan lekker touristisch langs de kust. In deze 200 Km zien we onwijs veel verschillende dingen! het is echt niet te geloven hoe zo'n klein stukje land zo veel verschillende gezichten kan laten zien! Het rijden op de snelwegen is ook een groot avontuur. De meeste snelwegen zijn namelijk maar één-baans. Zeker in Zuid-Afrika kent men het probleem wel van de langzame autotjes. Zo kan ook onze Beetle met veel pijn en moeite de 110 halen, maar eigenlijk moet ik met dit beestje niet harder dan 90 rijden. Om niet al de snelle Mercedesen op te houden hebben de Afrikaners hier een geweldige oplossing voor. Wanneer je als langzame bestuurder in je spiegeltjes ziet dat er mensen aan komen scheuren rij je een stukje over de vluchtstrook zodat ze je kunnen passeren. De snel inhalende bestuurder bedankt je daarvoor door met zijn gevaren-lichten te knipperen. Op deze manier is het best leuk om even op de vluchtstrook te rijden, vooral omdat ik zelf weet hoe vervelend het in NL is als er iemand voor je rijdt die maar niet door rijd terwijl jij er niet langs kan. Omdat ons keverke niet heel erg hard rijdt, en met het oprijden van hellingen zelfs met moeite de 80 km/h haalt hebben Ruud en ik vandaag heel veel vluchtstrook gezien en heel veel vriendelijke mensen laten inhalen.

We gaan vandaag niet zomaar spontaan naar Hermanus, het is vandaag Wale-festival! Natuurlijk stelt dit festival net als het vliegerfestival en het pinguin festival niet echt wat voor. Er is een leuke markt met precies dezelfde kraampjes als alle andere markten en nadat Ruud en ik lekker bij een Italiaan geluncht hebben wandelen we daar even overheen. Ruud koopt een onwijs stoer T-shirt die ik eigenlijk ook wil hebben, maar aangezien we ook al dezelfde schoenen hebben vond ik het niet zo hip om hetzelfde te kopen. Na de markt rijden we een stukje door naar een cliff om de walvissen te zien. Precies goed getimed, want er zwommen twee walvisjes langs de kust! Een mama met haar kindje kwamen echt heel erg dichtbij en het zag er echt super tof uit. Het enige wat ik dan ook kon zeggen was: "aaah, wat schattig", "wow, wat een rare dingen!" en "kak, waarom kan ik deze dingen niet normaal op de foto zetten". (Kak is HET Afrikaanse scheldwoord) Walvissen zijn onwijs gaaf om te zien, maar wel moeilijk ook omdat ze veel onder water zitten. Ik dacht zelfs eerst dat de walvis een rots was, tot hij begon te bewegen zeg maar! Toch heel erg gaaf en zeker de moeite waard om de 200 Km te rijden. Tevreden en blij hobbelen Ruud en ik in onze stoere kever weer terug naar Kaapstad.

<<< Terug naar het Dagboek