09 Oktober 2005
Met onze hippe Beetle (waar ondertussen de snelheidsmeter van kapot is dus ik heb geen idee hoe hard of dat ik rij) touren we over het schiereiland.
Omdat Ruud en ik een paar weken terug al langs Muizenberg en Simon's Town zijn geweest gaan we tegen de klok in het eiland af. Via Sea Point en Camps Bay komen we uit bij de rotsen van Chapman's Peak.
Hier houden we onze eerste stop. Zoals ook op de foto's te zien is krijgen we meteen al weer een geweldig uitzicht op Hout Bay.
We rijden verder en verder naar het zuiden, en zelfs de laatste kleine witte wolkjes verdwijnen nu, het is echt een prachtige dag!
Wanneer we Cape Peninsula National Park inrijden (tegen betaling uiteraard) hebben we alle drie goede zin! In dit park leven Bavianen, Struisvogels, Zebra's en wilde bokken. (en natuurlijk 1000 vogelsoorten)
Uiteraard zien we uiteindelijk bijna niets van deze beesten, alleen de Baviaan krijgen we wel van heel dichtbij te zien, iets te dichtbij zelfs!
We rijden van Cape of Good Hope (waar ik persoonlijk geen zak aan vond, maar goed, iedereen gaat daar heen, dus wij ook!) naar Cape Point en opeens roept Ruud: "Bavianen! Stoppen!" Braaf trapt Pannetje op de rem en inderdaad... langs de weg lopen zover wij zien 3 bavianen.
Natuurlijk springen wij alle drie meteen uit de auto om een paar geweldige plaatjes te schieten. (alles voor een mooie foto)
Omdat een paar andere Nederlands uit de Logde maar 1 baviaan hebben gezien, en deze niet konden fotograferen odmat hij te snel weg was haast ik mij de auto uit en laat ik in deze haast mijn autoraampje open staan.
Ruud en ik zijn druk foto's aan het maken van deze geweldige grote beesten als Tandi oppeens gilt: "Thijs, Thijs!!! In the Car!! In the car!!!!"
ik draai mij terug naar de auto en ik zie dat een grote baviaan via het open raam de Beetle in springt... "aaaaaaaaaaah", ik ren naar de auto, en ik zie door de achterruit hoe dit grote gevaarlijke beest mijn mooie witte schoudertas overhoop begint te halen opzoek naar eten.
Terwijl alle andere touristen ons stonden uit te lachen, en het hele gebeuren aan het filmen waren begon ik ernstig te zweten aangezien mijn telefoon / geld / autopapieren, kortom alles, in die tas zat!
De baviaan springt uit de auto met een zakje "Fisherments Friend" die ik nog uit NL had, en begon het zakje met zijn tanden open te scheuren. Omdat hij vlak langs de auto zat was ik niet in staat om de auto in te gaan.
Niet tevreden met deze extra strong snoepjes springt de baviaan terug in de auto, maakt zelfs de rits van mijn tas open, en vind uiteindelijk in het grote vak de grote zak "Isonka Neqanda" (brood met ei) die ik vanochtend met zo veel liefde gebakken heb voor ons drieeen als lunch.
De baviaan springt weer naar buiten, en met open mond kijken wij toe hoe het beest van onze lunch geniet.
 Ik denk natuurlijk heel stoer te zijn en even snel de auto in te springen, maar als ik te dicht bij de baviaan komt begint hij te blazen en kijkt heel erg gemeen, dus gillend huppel ik weer terug naar de andere kant van de auto.
Uiteindelijk heb ik weer genoeg moed verzameld, snel me nog geen 50cm langs de baboon, en spring in de auto waarbij ik zo snel als ik kan het raampje dichtdraai.
met men hart in mijn keel, en zweetdruppeltjes op mijn voorhoofd open ik de bijrijders-deur, en ook Tandiswa en Ruud kunnen weer instappen.
Pas als wij de auto helemaal terug veroverd hebben denken wij aan de foto's... K*T zeg, helemaal geen foto's gemaakt van de auto-overname! En ik had notabene mijn camera in mijn hand toen ik naar de auto rende op het moment dat de baviaan erin zat!
Ruud komt nog met het idee om andere touristen te vragen om hun foto's door te sturen naar ons, maar we weten natuulijk nooit precies wie er wel foto's gemaakt hebben van ons avontuur.
Helaas zullen we het moeten doen met de foto's van de baviaan die onze boterhammetjes op aan het peuzelen is.
Geschrokken maar toch ook wel vol van ons spannende avontuur rijden we verder naar Cape Point.
Na ons geweldige Bavianenavontuur valt de rest van de trip eigenlijk best tegen. Natuurlijk zijn de uitzichten weer geweldig, maar aangezien ik hier nu al bijna een maand zit word ik een beetje verwend en eerlijk gezegd heb ik wel beter gezien dan dit!
Deze ruim 300 meter rots die nogal uitsteekt boven de rest van het land betekende vroeger voor vele schepen het einde doordat de vuurtoren veel te hoog op de rots gebouwd was, waardoor hij vaak onzichtbaar was voor schepen door de dikke mistbanken heen.
Tegenwoordig staat de vuurtoren een heel stuk lager op de rots.
Natuurlijk Hiken wij heel stoer naar boven, en lopen zo ver mogelijk door naar het puntje van het schiereiland.
We eten onze pinda's als lunch (gelukkig had de baviaan de zak pinda's in de auto laten liggen) en kopen een ijsje. In de volle zon lopen we terug naar de auto en rijden weer via een aantal omwegen terug naar Kaapstad, hopend op de andere wilde dieren.
Helaas hebben we nooit de zebra's en struisvogels gezien die in dit park zouden moeten leven... volgende keer beter. We hoppen wel nog een keertje langs de Pinguins, omdat Tandi deze graag nog een keer wil zien.
<<< Terug naar het Dagboek
|