Pannetje in Zuid-Afrika!
Home Voorbereiding Foto's Dagboek Gastenboek



04 December 2005

Vrijdag op mijn stage stelde Nomvuyo mij voor aan Carina en haar vriendinnetje Nyiami. Carina is een meisje uit Venlo dat hier nu voor de 4e keer in Kaapstad is, en dit keer wel voor anderhalf jaar studie. Het klikt meteen goed in de shop en ik laat mij overhalen om cornrows in mijn haar te zetten en terwijl de dames uit Nigeria mij en de dames aan het invlechten zijn word ik uitgenodigd voor Carina haar welcome-back-in-South-Africa-party, In Gugulethu. Misschien herinneren jullie je nog dat ik met Nondumiso, een van de eigenaresses van het wijnlabel Ses’Fikile, en ik een rondrit door dit township heb gemaakt voor de winetasting bij haar thuis en dat wij toen langs een geweldige feesttent zijn gereden, Mzoli’s place. Sinds de dag dat ik met Nondumiso langs Mzoli’s place gereden ben wist ik dat ik er een keer naartoe moest in het weekend, om er ook een feestje te bouwen. Natuurlijk kwam het er steeds maar niet van omdat Ruud en ik altijd veel te veel andere leuke dingen plannen. Om te voorkomen dat van uitstel afstel komt besluit ik vandaag mijn kans grijpen en mijn plannen op zaterdag avond te veranderen zodat ik zondag met Carina en Nyiami mee kan naar Gugulethu ook wel eens afgekort als Gug’s . Marvin was ook nog nooit in Gug’s geweest, dus was heel meegaand toen ik voorstelde om de planning te veranderen. Vandaag gaan we eindelijke naar Mzoli’s place!

Het feest begint officieel om 13u, maar goed, uiteraard hebben we rekening te houden met de african-time. Als Marvin, ik en de dames om 15u bij Mzoli’s place aankomen is er nog niemand van haar gasten! We nemen vast plaats aan een van de vele tafeltjes die onder de grote pergola bij Zoli’s place staan. Het is onwijs druk en meer dan de helft van de mensen is op deze zondag middag om 15u allang bezopen… In het begin voelde ik me toch niet helemaal op mijn gemak, met Carina als enige blanken tussen allemaal dronken township bewoners waarvan blanke Afrikanen altijd zeggen dat je moet oppassen omdat ze gevaarlijk zijn… Allemaal onzin natuurlijk! Iedereen is hartstikke tof en maken gezellige praatjes met mij en na verloop van tijd voel ik me helemaal op mijn panne-gemak en zit ik niet meer zo krampachtig met mijn tas op men schoot.

Dit is hoe Mzoli’s place werkt: Je zoekt een plaatsje op het terras (als ik het al zo mag noemen) naast de slagerij en besteld binnen het vlees dat je wilt hebben, die je een uur later gebraait en wel kan ophalen. Vervolgens haal je drank bij de plaatselijke slijter om de hoek, waarna je op het overvolle terras met luide muziek de boel naar binnen gaat werken! Om 17u, als er gelukkig veel meer vriendinnetjes van Carina zijn, komt er onze gigantische plastic bak vol met braai vlees op tafel. Gelukkig had Carina rekening met mij gehouden als moeilijke vleeseter en had een grote berg boerenwors besteld. Al het vlees ligt door elkaar in een grote bak waar wij vervolgens met zen 8e allemaal met onze handen uit zitten te graaien om de stukken vlees weg te werken. Het klinkt echt smerig, maar het is echt een geweldige ervaring! Gelukkig had Carina ook wat broden gehaald, om de worst op te doen, en bij de grote bak met vlees kregen we 1 natte handdoek die we met zen allen gebruikte om onze handen steeds aan af te vegen.

Tijdens het eten worden er gigantische speakers naar buiten getild en het terras veranderd in een soort openlucht discotheek. Wanneer een tamelijk jonge DJ (zie foto’s) de muziek inzet springen mensen overal op het terras spontaan van hun stoel en beginnen te dansen. Jongeren komen met hun pick-ups langs de kant van de weg staan en drinken daar hun biertjes al dansend in de laadbak, kinderen swingen onder het genot van een colaatje langs de kant, veilig bij hun ouders die helemaal uit hun plaat gaan op de muziek. Blijkbaar is dit een feest voor alle leeftijden. Er loopt een sigarenmannetje rond die de gewillige feestgangers sigaartjes verkoopt en een fotograaf die digitaal foto’s maakt voor tien rand om ze vervolgens ter plekke voor je af te drukken als herinnering, een beetje vergelijkpaar met de polaroidventjes in utrecht.

Aan een van de tafels zit een groepje overduidelijke homo’s die Nyiami als ‘queens van Gugulethu’ doopt. Twee van deze 5 jongens zijn wel erg gewaagd gekleed en trekken daarmee de aandacht van de hele tent. Een van de twee draagt een dames spijkerbroek die veel te laag hangt, en een bijpassend spijkerjasje met alleen een middelste knoop dicht zodat er weinig voor de verbeelding over blijft. De tweede jongen zou je bijna zien als een vrouw omdat hij alleen een lange dames-top aan heeft die nog net over zijn kont valt, met een dikke witte riem eromheen. Het is dat hij geen borsten heeft, anders zou je zweren dat het een vrouw was. Beide zijn zo vreselijk dun, dat je je bijna afvraagt of ze überhaupt wel eten.

Het eerste uur schieten wij allemaal alleen maar in de lach als een van deze twee langs komt, en Nomvuyo en ik wisselen veel verbazende blikken zo geweldig zien die twee eruit. De derde keer dat deze queens langs lopen de jongen in de zwarte damestop bij onze tafel staan en vraagt of ik met hem op de foto wil bij de fotograaf. Ik ben natuurlijk dol op foto’s dus onder veel gefluit van de groep waarvan iedereen verbaast is dat ik echt mee ga ook nog, pakt de jongen men hand en neemt me mee richting de DJ terwijl Nyiami schreeuwt: “Thijs is hijacked by queens!” met veel gelach als gevolg... Carina laat deze kans om de queens van Gugulethu vast te leggen ook niet schieten en komt meteen achter ons aan om ook foto’s te maken met haar camera, gevolgd door Nomvuyo die snel mijn camera pakt om voor mij dit lachwekkende gebeuren extra vast te leggen op mijn eigen toestel.

Ik heb het gevoel dat ik de enige homo ben die nuchter is vandaag, maar ik moest dan ook rijden natuurlijk… De Queens zien deze fotoshoot met al die camera’s helemaal zitten als ook andere mensen hun toestel te voorschijn halen. Een paar minuten lang nemen deze gasten poses aan die ik niet eens kan verzinnen en ik heb echt mega lol. Het resultaat van deze fotosessie mag er dan ook zeker weten zijn en is te vinden in het foto-onderdeel, onder het kopje ‘Others’ en daarna ‘Braaien in Gugulethu’.

Allemaal helemaal in ons appelcompot (hč Elke?) gaan we weer terug naar onze tafel waarna wij ook allemaal blijven staan dansen. Er wordt meer drank gebracht en we blijven nog dansen tot 20.30u. Ons feestvarkentje is helemaal teut en ik voel me als chauffeur toch wel geroepen om haar veilig naar haar appartementje te brengen. We laten dan ook om 20.30u het feest gebeuren achter ons om bij Carina en Nyiami thuis nog een kopje thee te leuten om weer in aardse sferen te raken, waarna ik ook weer lekker men eigen bedje in kan duiken thuis.

<<< Terug naar het Dagboek